Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Szczytnie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 czerwca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 czerwca 2018 r. w S.

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W.

przeciwko A. C.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 415/18 upr.

UZASADNIENIE

Powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. w pozwie złożonym przeciwko A. C. domagał się zasądzenia kwoty 400,64 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto, domagał się zasądzenia kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania powód podniósł, że wierzytelność dochodzoną pozwem nabył na skutek umowy przelewu wierzytelności zawartej w dniu 29 czerwca 2010 roku z (...) Bankiem S.A. na podstawie której stał się następcą pierwotnego wierzyciela uzyskując wierzytelność, której podstawą była umowa bankowa o nr (...) zawarta przez pozwanego w dniu 15 maja 2007 roku. Jako dowód, że wierzytelność dochodzona pozwem była przedmiotem przelewu powód przedłożył wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy cesji, a na potwierdzenie istnienia i obowiązku spełnienia świadczenia ciążącego na stronie pozwanej przedłożył wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej. Powód twierdził, że na kwotę dochodzoną w niniejszym postępowaniu składają się kwoty: 122,48 złotych tytułem należności głównej, 125,72 złotych tytułem należności ubocznych naliczonych przez wierzyciela pierwotnego oraz 152,44 złotych tytułem skapitalizowanych odsetek, na którą składały się przyjęte w drodze cesji wierzytelności odsetki wierzyciela pierwotnego naliczane zgodnie z postanowieniami umowy od niezapłaconej kwoty należności głównej wynikającej z umowy oraz odsetki ustawowe naliczone przez powoda.

Pozwany A. C. w odpowiedzi na pozew zakwestionował powództwo w całości, zarówno co do zasady, jaki i co do wysokości. Nadto podniósł on zarzut przedawnienia roszczenia.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we (...) Bank S.A. w dniu 29 czerwca 2010 roku zawarli umowę przelewu wierzytelności, której przedmiotem były wierzytelności opisane w Załączniku nr 5 do Umowy (sporządzonym w formie plików zapisanych na płycie CD).

(dowód: umowa sprzedaży wierzytelności k. 9-11)

W dniu 1 marca 2018 roku powód sporządził wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej nr (...) (...), w którym stwierdził, że dnia 29 czerwca 2010 roku nabył od (...) Banku S.A. wierzytelność wobec dłużnika A. C., wynikającą z umowy pożyczki nr (...), a wysokość zobowiązania dłużnika według stanu na dzień wystawienia wyciągu wynosiła łącznie 400,64 złotych.

(dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej k. 8)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie z uwagi na skutecznie podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia.

Według art. 117 § 1 k.c. przedawnieniu ulegają roszczenia majątkowe, a taki charakter ma niewątpliwie roszczenie wynikające z umowy pożyczki. Zgodnie zaś z art. 117 § 2 k.c. po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Sąd uwzględnia zatem upływ terminu przedawnienia wyłącznie na zarzut pozwanego. Zgodnie z art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej trzy lata. Bieg przedawnienia rozpoczyna się zaś od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne (art. 120 § 1 k.c.). Roszczenie staje się zaś wymagalne po upływie terminu do jego spełnienia.

Roszczenie dochodzone pozwem wynika z faktu udzielenia pozwanemu przez wierzyciela pierwotnego (...) Bank S.A. pożyczki gotówkowej, co bez wątpienia mieści się w zakresie prowadzonej przez każdy bank działalności gospodarczej. Do roszczenia tego będzie więc miał zastosowanie trzyletni termin przedawnienia przewidziany dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 123 § 1 pkt 1 i 2 k.c. bieg przedawnienia przerywa się: przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia oraz przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje.

Zgodnie z art. 124 § 1 k.c. po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo. W razie przerwania przedawnienia przez czynność w postępowaniu przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym albo przez wszczęcie mediacji, przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie to nie zostanie zakończone (art. 124 § 2 k.c.).

Jakkolwiek powód nie przedstawił dowodu wypowiedzenia w/w umowy bankowej, to uznać należało, że roszczenie na pewno było wymagalne w dniu 29 czerwca 2010 roku, tj. w dniu zawarcia umowy przelewu wierzytelności. Jak bowiem wynika z treści § 2 ust. 1 tej umowy, przedmiotem kontraktu były pozbawione wad prawnych, niesporne i wymagalne wierzytelności pieniężne szczegółowo określone w Załączniku nr 5. Okoliczność ta prowadzi do konkluzji, że trzyletni bieg terminu przedawnienia upłynął w dniu 29 czerwca 2013 roku. Data ta pozostaje o tyle istotna z punktu widzenia rozstrzygnięcia, że wytoczenie powództwa w niniejszej sprawie (w tym związane z tym skutki materialno - prawne, do których niewątpliwe należy przerwanie biegu terminu przedawnienia) miało miejsce dopiero w dniu 6 marca 2018 roku, a więc po upływie trzyletniego terminu wynikającego z treści art. 118 k.c. Jednocześnie powód, mimo zgłoszenia zarzutu przedawnienia już w odpowiedzi na pozew, w żaden sposób się do niego nie ustosunkował, nie przedłożył również żadnych dowodów na okoliczność przerwania jego biegu.

W konsekwencji zgłoszony przez pozwanego A. C. zarzut pozostawał w pełni uzasadniony i skutkował oddaleniem powództwa w całości.

Na marginesie Sąd wskazuje, że powód nie wykazał również aby skutecznie nabył przysługującą pierwotnie (...) Bankowi S.A. wierzytelność pieniężną wobec pozwanego z tytułu zawartej umowy bankowej o nr (...) z dnia 15 maja 2007 roku. Załączony do pozwu na k. 22 akt sprawy załącznik, w którym opisano wierzytelność pieniężną wobec pozwanego, zgodnie z jego tytułem stanowi „automatycznie wygenerowany wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy sprzedaży wierzytelności pomiędzy (...) Bankiem S.A. a (...) Niestandaryzowany S. Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z dnia 29.06.2010r.”. Wydruk ten, niepodpisany przez strony umowy cesji, z całą pewnością nie jest załącznikiem do tej umowy i w żaden sposób nie potwierdza, że przedmiotem przelewu wierzytelności była także wierzytelność Banku przysługująca względem pozwanego. Nie wykazano czy ów "wydruk" zawiera dane wymienione właśnie w wykazie wierzytelności stanowiącej Załącznik numer 5 do umowy przelewu wierzytelności. Nie został on też poświadczony za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika powoda będącego radcą prawnym, a jedynie opatrzony jego parafką. Podkreślić należy, że jest to pismo sporządzone jednostronnie przez stronę powodową, niepodpisane przez zbywcę wierzytelności, a więc stanowi jedynie dowód tego, że zostało sporządzone o treści w nim podanej. Powyższe skutkuje o braku legitymacji procesowej czynnej po stronie powoda, a zatem także z tego względu powództwo należało oddalić w całości na zasadzie art. 509 k.c. a contrario.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

S.,(...).