Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Szczytnie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2019 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Sylwia Staniszewska
Protokolant:	Starszy sekretarz sądowy Dorota Cichorz Dąbrowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lutego 2019 r. w S.

sprawy z powództwa E. G.

przeciwko W. Z. (1), E. Z., Gminie Ś. W. Z. (2),

z udziałem interwenienta ubocznego - Gminy Ś.

o rozwiązanie stosunku najmu i eksmisję

I.  rozwiązuje stosunek najmu lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w D. w budynku nr (...) pomiędzy wynajmującym Gminą Ś. a najemcami E. Z. i W. Z. (1)

II.  nakazuje pozwanym E. Z. i W. Z. (1), W. Z. (2) opróżnienie, opuszczenie i wydanie Gminie Ś. lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w D. w budynku nr (...), przy czym w stosunku do W. Z. (2) wyrokiem zaocznym,

III.  ustala brak uprawnień pozwanych W. Z. (1), E. Z., W. Z. (2) do otrzymania lokalu socjalnego,

IV.  zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz powódki kwotę 577 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

V.  przyznaje adw. T. J. ze Skarbu Państwa Sąd Rejonowy w Szczytnie kwotę 420 zł tytułem kosztów pomocy prawnej udzielonej pozwanym przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu oraz kwote 96,60 zł tytułem podatku VAT.

Sygn. akt I C 575/18

UZASADNIENIE

Powódka E. G. wniosła o rozwiązanie umowy najmu, na podstawie której pozwani E. i W. Z. (3) korzystają z lokalu nr (...) znajdującego się w D. budynek nr (...) i nakazanie pozwanym, aby opuścili i opróżnili z ten lokal mieszkalny oraz o zasądzenie od pozwanych kosztów procesu.

W uzasadnieniu swego stanowiska wskazała, że jest właścicielką lokalu mieszkalnego znajdującego się w budynku nr (...) położonym w D.. W lokalu mieszkalnym nr (...) w budynku nr (...) w D. mieszkają pozwani, którzy wynajmują ten lokal od Gminy Ś.. Pozwani dopuszczają się zachowań naruszających porządek domowy, a mianowicie grożą, wyzywają słowami obelżywymi, hałasują w nocy. Ponadto przetrzymują na wspólnym korytarzu swoje rzeczy, które przeszkadzają innym lokatorom. Raz miała miejsce sytuacja, w której pozwani odbyli publicznie stosunek seksualny.

W 2004 r. pozwani zaatakowali B. R., również zamieszkałą w budynku o nr (...). W 2009 r. W. Z. (1) złośliwie przebił oponę w tylnym kole roweru J. W.. W 2016 r. pozwani zniszczyli rzecz będącą własnością powódki, nadto E. Z. kierowała wobec powódki groźby karalne. Wszystkie te zdarzenia utrudniają mieszkańcom wspólne funkcjonowanie z pozwanymi w jednym budynku.

Pozwani E. i W. Z. (3) wnieśli o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazali, że przedstawione w treści pozwu okoliczności nie polegają na prawdzie. Przyznali fakt, że w budynku położonym w D. pod nr 34 istnieje konflikt sąsiedzki, jednak za taki stan rzeczy nie ponoszą winy wyłącznie pozwani. Przedmiotowa sytuacja jest wynikiem także zachowań powódki i pozostałych sąsiadów, małżeństwa W. i B. R.. Odnośnie zdarzeń z lat 2004-2009 pozwani wskazali, że nie odwołali się od zapadłych wówczas wyroków karnych, nie chcąc eskalować konfliktu sąsiedzkiego. Przywołane przez powódkę sprawy dotyczą okresu w sumie 13 lat, przy czym kolejne zaistniały w 2015 r.

Relacje stron układały się zgodnie do czasu, kiedy to powódka w 2015 r. pozyskała informację o zamiarze wykupienia mieszkania przez pozwanych. Wskazali, że powódka i pozostali sąsiedzi zachowują się niewłaściwe, co powoduje, że korzystanie przez nich z lokalu mieszkalnego jest uciążliwe. Powódka prowokowała sytuacje konfliktowe, w trakcie których wielokrotnie kierowała do pozwanych groźby i wyzwiska. (...) powódki i B. R. kilka lat wcześniej dokonali kradzieży hodowanych przez pozwanych ptaków. Nadto sąsiedzi namawiali małoletnich do rzucania niedopałków papierosów i kapsli od piwa pod okna pozwanych, na teren kwietnika i oczka wodnego. Sam fakt konfliktu sąsiedzkiego zdaniem pozwanych nie uzasadnia ich eksmisji.

Interwenient uboczny Gmina Ś. wniosła o nieprzyznanie pozwanym prawa do lokalu socjalnego (k. 144-145).

Pozwany Gmina Ś. pozostawił do uznania sądu rozstrzygnięcie żądania. W razie uwzględnienia roszczenia wniósł o nieprzyznawanie pozwanym prawa do lokalu socjalnego (k.277)

Wezwany w toku sprawy w charakterze pozwanego W. Z. (2) nie ustosunkowała się do pozwu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwani E. i W. Z. (3) są najemcami lokalu mieszkalnego położonego w D. pod nr 34/2, będącego własnością Gminy Ś.. Umowę najmu została zawarta w dniu 11 maja 2001 r. (dowód: umowa najmu z 11.05.2001 r., k. 100-100v)

Budynek nr (...) wcześniej użytkowany był jako szkoła podstawowa, obecnie zaś znajdują się w nim cztery lokale mieszkalne. Poza pozwanymi zamieszkują tam powódka E. G., B. R. oraz małżeństwo D. i J. W.. Powódka wykupiła swój lokal na własność, zaś pozostali mieszkańcy budynku są najemcami zajmowanych lokali. Relacje sąsiedzkie między pozwanymi a wymienionymi osobami od kilku lat nie układają się prawidłowo. (bezsporne)

Między mieszkańcami budynku nr (...) w D., od dłuższego czasu dochodziło do konfliktów, w których brały udział wszystkie rodziny. J. W. złożył zawiadomienie, zgodnie z którym W. Z. (1) przebił mu oponę w rowerze. Toczyło się także postępowanie karne z zawiadomienia B. R. przeciwko D. W.. Następnie B. R. w maju 2011 roku złożyła pozew o eksmisję D. i J. W., jednakże powództwo zostało oddalone. Wymienieni lokatorzy wzywali na interwencję dzielnicowego w sprawach związanych z korzystaniem z lokali i nieruchomości wspólnej. Powódka E. G. najczęściej zawiadamiała o niewłaściwym zachowaniu ze strony pozwanych E. i W. Z. (1). (dowód: wyrok nakazowy SR w (...)z 18.05.2009 r., k. 23 akt (...)wyrok SR w (...) z 16.09.2011 r., k. 94 akt(...)

Od marca 2015 r. pozwani prowadzili negocjacje z Gminą Ś. w sprawie wykupu lokalu położonego w miejscowości D. B. pod nr 34/2. (dowód: wniosek o wykup lokalu z 09.03.2015 r., k. 51, zarządzenie Wójta Gminy Ś. z 25.03.2015 r., k. 47, protokół uzgodnień z dnia 30.10.2015 r., k. 39-40, wniosek Wójta Gminy Ś. z dnia 02 listopada 2015 r., k. 38)

Pozwani w sposób wulgarny odnoszą się do swoich sąsiadów, wyzywają ich słowami obelżywymi, utrudniają korzystanie ze wspólnej nieruchomości. Nierzadko mają miejsce sytuacje, w których wymienieni wulgarnie zwracają się do małoletnich dzieci B. R., oraz dzieci D. i J. W., przeganiając je ze wspólnego podwórza. Takie reakcje pozwanych są związane z samą obecnością dzieci, które przeszkadzają im, bo zachowują się głośno. Na zwracane im uwagi pozwani reagują obelgami i groźbami. Miała miejsce również sytuacja, w której pozwani przed wspólnym budynkiem odbyli stosunek seksualny, nie zważając na to, że ich zachowanie mogło być z łatwością zaobserwowane przez osoby przebywające w sąsiedztwie.

Pozwani zdewastowali dwa pomieszczenia przeznaczone na wspólne łazienki, a trzecie z nich zamykają na kłódkę, uniemożliwiając wszystkim sąsiadom dostęp do wszystkich tych pomieszczeń. Wymienieni zastawili swoimi rzeczami pomieszczenie na strychu, korzystając z niego z wyłączeniem innych lokatorów. Wystawili także na korytarz swoje meble, utrudniając przejście sąsiadom. Pozwani zakręcali złośliwie znajdujący się w ich mieszkaniu główny zawór wody, odcinając jej dopływ pozostałym mieszkańcom. (dowód: pismo z dnia 25.06.2015 r., k. 91)

W dniu 3 lipca 2015 r. pozwani zwrócili się do Wójta Gminy Ś. z prośbą o usunięcie z ich mieszkania zaworu bieżącej wody, wskazując że jest on zbędny i utrudnia zamieszkiwanie w pokoju, w którym się znajduje. (dowód: pismo pozwanych z dnia 03.07.2015 r., k. 72)

W dniu 15 lipca 2015 r. odbyło się spotkanie mieszkańców budynku nr (...) w D., w którym uczestniczyły powódka E. G., pozwana E. Z., D. i J. W., oraz B. R.. W trakcie tego spotkania uzgodniono, że pozwani udostępnią D. i J. W. łazienkę i wspólny zbiornik bezodpływowy. E. Z. zobowiązała się, że wraz z mężem do końca lipca 2015 r. usunie ze wspólnej części budynku stojące w niej meble, oraz umożliwi sąsiadom korzystanie z pomieszczeń gospodarczych. Pozwani mieli także uprzątnąć strych, który stanowi wspólną część dla wszystkich najemców i powódki. E. Z. wyraziła zgodę na demontaż zaworu wodnego w wynajmowanym przez nią lokalu. Nadto zobowiązała się do tego, że samochód pozwanych zostanie przestawiony w celu udrożnienia przejazdu pozostałym sąsiadom.

(dowód: pismo Urzędu Gminy Ś. z 17.07.2015 r., k. 15, zapis ustaleń dokonanych w trakcie spotkania lokatorów z dnia 15.07.2015 r. wraz z załącznikiem, k. 87-89)

W dniu 7 sierpnia 2016 r. odbyła się kontrola dokonanych uzgodnień, w trakcie której pracownicy Urzędu Gminy Ś. stwierdzili, że pozwani nie uprzątnęli szafy i szafek ze wspólnego korytarza, oraz nie udostępnili pozostałym mieszkańcom pomieszczenia gospodarczego, które pozostawało zamknięte na kłódkę. W związku z tym pozwani zostali pisemnie wezwani do realizacji pisemnych ustaleń, z zagrożeniem że ich niewykonanie będzie skutkować wstrzymaniem procedury sprzedaży lokalu. Kontrola została ponowiona w dniu 3 września 2015 r. Pozwani nadal nie dostosowali się do wcześniejszych ustaleń. (dowód: notatka służbowa z dnia 3.09.2015 r., k. 74, pismo Wójta Gminy Ś. z dnia 26 sierpnia 2015 r., k. 75)

E. i W. Z. (3) w dniu 9 listopada 2015 r. działając wspólnie i w porozumieniu dokonali uszkodzenia skrzynki energetycznej zamontowanej na elewacji zamieszkiwanego przez strony budynku, poprzez uderzanie w nią siekierą, działając na szkodę Gminy Ś.. Nadto pozwana E. Z. w tym samym czasie i miejscu groziła E. G. uszkodzeniem ciała, przy czym groźby te wywołały uzasadnioną obawę pokrzywdzonej, że zostaną spełnione.

(dowód: wyrok Sądu Rejonowego w (...) z dnia 3 listopada 2016 r., sygn. akt (...) k. 109-109v akt (...)SR w (...)

W związku z uszkodzeniem skrzynki energetycznej Gmina Ś. poniosła koszt wymiany złącza w budynku o nr (...) w D., w kwocie 1.494,45 zł.

(dowód: umowa zlecenia z dnia 22.02.2016 r., k. 63, protokół zdawczo-odbiorczy, k. 62, faktura VAT nr (...), k. 61)

Pismem z dnia 24 listopada 2015 r. E. G., B. R., oraz D. i J. W. zwrócili się do Wójta Gminy Ś. o wstrzymanie sprzedaży mieszkania nr (...) na rzecz pozwanych. W odpowiedzi z dnia 1 grudnia 2015 r. Wójt Gminy Ś. poinformował członków Wspólnoty Mieszkaniowej D. (...) o wstrzymaniu sprzedaży lokalu mieszkalnego na rzecz E. i W. Z. (1). (dowód: pismo z dnia 24.11.2015 r., k. 67, pismo Wójta Gminy Ś. z dnia 01 grudnia 2015 r., znak: ZZ.680.18.2015, k. 65)

Pod koniec października 2016 r. W. Z. (1) rozebrał piec kaflowy w zajmowanym przez pozwanych mieszkaniu, pozostawiając szczelinę o średnicy 10 cm w kominie. Uniemożliwiało to E. G. ogrzewanie mieszkania zimą. Z uwagi na bezpieczeństwo pożarowe innych mieszkańców budynku Wójt Gminy Ś. zwrócił się do pozwanego o naprawienie szkody, przez zamurowanie wymienionej szczeliny oraz zwrot kafli z rozbiórki, jednocześnie oświadczając że nie będzie wnosił o ściganie i ukaranie pozwanych. (dowód: notatka służbowa z dnia 31.10.2016 r., k. 55, oświadczenie Wójta Gminy Ś. z dnia 17 listopada 2016 r., k. 52, pismo Wójta Gminy Ś. z dnia 2 listopada 2016 r., znak: ZZ. (...).27.2016, k. 53, dokumentacja fotograficzna, k. 56-58)

W czerwcu 2018 r. pozwana E. Z. z części nieruchomości wydzielonej do korzystania rodzinie W., rozebrała postawiony przez nich grill z cegieł, przeniosła leżące tam opony na część nieruchomości, na której znajduje się wspólny wjazd.

Pozwani E. Z. i W. Z. (1) w 2016 r. w W. kupli nieruchomość zabudowaną budynkiem, w którym wcześniej mieścił się sklep. Nieruchomość zakupili w celu zamieszkania na niej i wyprowadzenia się z dotychczas zajmowanego lokalu. Budynek znajdujący się na nieruchomości kupionej przez pozwanych wymaga remontu. Pozwana E. Z. obecnie nie pracuje, otrzymuje zasiłek rehabilitacyjny. Pozwany W. Z. (1) pracuje w Niemczech. Z pozwanymi E. i W. Z. (1) obecnie mieszka ich dorosły syn W. Z. (2). (zeznania pozwanej płyta k. 289

Ponadto powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków: zeznania S. Ż., płyta k. 263, k. 178-178 odwr., K. R. (1) płyta k. 263, k.178 odwr., B. R. płyta k. 263, k. 120-121, D. W. płyta k.263, k. 121-122, (...)k.30, J. W. płyta k. 263, 122, zeznań powódki płyta k.289, k. 179-179,

Sąd zważył, co następuje:

Powyższych ustaleń faktycznych Sąd dokonał w oparciu o zgromadzone w aktach sprawy dokumenty, których autentyczność i wiarygodność nie była w toku niniejszego postępowania kwestionowana.

Stosownie do dyspozycji art. 11 k.p.c. ustalenia postępowania karnego co do popełnienia przestępstwa, zawarte w opisie czynu prawomocnego wyroku skazującego wiążą sąd w postępowaniu cywilnym. Sąd zatem związany były ustalenia opisu czynu przypisanego pozwanym w wyroku wydanym w sprawie karnej o sygn. akt (...)Sądu Rejonowego w(...). Zgodnie z tym Wyrokiem E. i W. Z. (3), zostali skazani, za to że działając wspólnie i w porozumieniu dokonali uszkodzenia skrzynki energetycznej zamontowanej na elewacji zamieszkiwanego przez strony budynku, poprzez uderzanie w nią siekierą, działając na szkodę Gminy Ś.. Nadto pozwana E. Z. w tym samym czasie i miejscu groziła E. G. uszkodzeniem ciała, przy czym groźby te wywołały uzasadnioną obawę pokrzywdzonej, że zostaną spełnione.

Jednocześnie Sąd nie opierał się na rozstrzygnięciach zapadłych w sprawach o wykroczenia, którym ustawodawca nie przyznał podobnej mocy dowodowej. Na ich podstawie ustalono jedynie fakt skazania pozwanych za określone zachowania.

Rozstrzygając niniejszą sprawę Sąd nie odwoływał się do wyroków zapadłych w sprawach (...), oraz (...) mając na względzie, że stosownie do art. 46 § 1 k.w. oraz art. 106 k.k. w zw. z art. 107 § 6 k.k. skazania te uległy zatarciu, co oznacza że należy je uważać za niebyłe.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków S. Ż., K. R. (2), B. R., D. W., J. W. oraz zeznaniom powódki.

Jednocześnie należało odmówić wiarygodności zeznaniom M. D. i R. S.. Nie byli on świadkami sytuacji konfliktowych między mieszkańcami budynku położonego w D. pod nr 34. Zeznania swoje nie opierali się na zaobserwowanych faktach, lecz jedynie na własnych przypuszczeniach i ocenach, wynikających w głównej mierze z informacji przekazywanych im od pozwanych, których określali jako swoich znajomych. Jedyna istotna okoliczność, na którą wskazywali, to fakt, że E. G. miała zapowiadać W. Z. (1), że zamierza zrobić wszystko, doprowadzić do eksmisji pozwanych. Sama ta okoliczność w żaden sposób nie pozwala jednak na stwierdzenie, że powódka nie miała obiektywnych podstaw by wyrażać swoje niezadowolenie z zachowania sąsiadów.

Nie zasługują na uwzględnienie twierdzenia pozwanych, że w budynku o nr (...) w D. dochodzi jedynie do nieporozumień sąsiedzkich, a nieporozumienia te nie są przez nich wywoływane, gdyż są sprzeczne z wiarygodnym materiałem dowodowym. Nie mają też potwierdzenia w dowodach twierdzenia pozwanych, że przyczyna wytoczenia powództwa, jest chęć wykupienia przez powódkę zajmowanego przez nich mieszkania.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (dalej: u.o.p.l.), jeżeli lokator wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku, inny lokator lub właściciel innego lokalu w tym budynku może wytoczyć powództwo o rozwiązanie przez sąd stosunku prawnego uprawniającego do używania lokalu i nakazanie jego opróżnienia.

Aby doszło do zrealizowania hipotezy określonej w powyższej normie, konieczne jest ustalenie, że zachowanie pozwanych cechuje się znacznym nasileniem złej woli i zasługuje na dezaprobatę. Skutkiem tego rażąco negatywnego zachowania współlokatora musi być brak możliwości dalszego wspólnego zamieszkiwania z nim.

Ze zgromadzonego w sprawie wiarygodnego materiału dowodowego wynika, że pozwani nie tylko zachowują się agresywnie, wulgarnie i nieobyczajnie, ale również, że swoją postawą wielokrotnie uniemożliwiali sąsiadom korzystanie z części wspólnych nieruchomości. Wyganiają ze wspólnego podwórza dzieci sąsiadów, ubliżając im jednocześnie słowami obelżywymi. Podejmują zacowania, na skutek których powódka i inni mieszkańcy nie mogą realizować uprawnień wynikających z zamieszkiwania w tym samym budynku. Pozwani przy użyciu siekiery zniszczyli skrzynkę elektryczną przytwierdzoną do elewacji budynku, za co zostali skazani prawomocnym wyrokiem karnym. Z dokumentów nadesłanych przez Gminę Ś. wynika, że tego rodzaju zachowanie nie było jednostkowe, a mianowicie W. Z. (1) rozebrał piec kaflowy w zajmowanym przez pozwanych mieszkaniu, czym utrudnił korzystanie z lokalu przez E. G.. Ponadto pozwani zakręcali główny zawór wody w budynku, odcinając sąsiadom dostęp do wody. Nie konsultowali się z sąsiadami w tej kwestii i nie poinformowali ich o tym fakcie. Z zeznań B. R., D. W., oraz powódki wynika, że nie chcieli niczego wyjaśniać, nie otwierali sąsiadom drzwi. Świadkowie D. W. i J. W. zeznali, że w czerwcu 2018 r. powódka z części nieruchomości wydzielonej im do korzystania, rozebrała postawiony przez nich grill z cegieł, przeniosła leżące tam opony na część nieruchomości, na której znajduje się wspólny wjazd.

Pozwani E. i W. Z. (3), jak wynika z zeznań świadków B. R., D. W., J. W., powódki, zawłaszczali pomieszczenia przeznaczone do wspólnego korzystania, dewastując łazienki i zakładając kłódkę, praktycznie uniemożliwiając pozostałym osobom używanie tych pomieszczeń. Z notatek sporządzonych przez pracowników Urzędu Gminy Ś. wynika natomiast, że pomimo dokonania pisemnych uzgodnień co do udostępnienia zajętych pomieszczeń pozostałym mieszkańcom budynku, jak również zobowiązania się do usunięcia mebli, którymi zastawili przejście we wspólnym korytarzu, pozwani przez szereg miesięcy nie podjęli żadnych działań w tym kierunku, nie zważając na stanowisko sąsiadów.

Zgodnie zaś z norma § 5 umowy najmu z dnia 11.05.2001 r. obowiązkiem najemcy jest utrzymywać lokal wraz z pomieszczeniami do niego przynależnymi we właściwym stanie technicznym i sanitarnym, chronić przed dewastacją części budynku przeznaczone do wspólnego korzystania.

Nadto, jak wynika z zeznań B. R. i D. W., pozwani rażąco wykraczali przeciwko normom obyczajowym, odbywając stosunek płciowy przed budynkiem, w sposób widoczny dla innych osób.

Tym samym zachowanie pozwanych dalece wykraczało poza słowną agresje. Zebrany w sprawie materiał dowodowy daje podstawy do przyjęcia, że pozwani podejmują uporczywie złośliwe działania, których głównym celem było uprzykrzenie sąsiadom życia, wspólnego zamieszkiwania na nieruchomości. Nie zważali przy tym na odczucia innych osób czy przysługujące im prawa. Mając na uwadze, że wszystkie te zachowania miały miejsce od 2015 r., stwierdzić należy, że ich natężenie było znaczne, a tym samym w sposób wydatny uniemożliwiały niezakłócone korzystanie z lokali sąsiednich.

Faktem jest, że pomiędzy mieszkańcami tego budynku istnieje wieloletni konflikt, oraz że przez lata nie tylko pozwani dopuszczali się niewłaściwych zachowań. Z dowodów zebranych w prawie wynika bowiem, ze w przeszłości czynili to także inni sąsiedzi, na co wprost wskazują zeznania B. R., pozostającej w sporze z małżeństwem W.. Konflikt między tymi ostatnimi osobami doprowadził w przeszłości do postępowania o eksmisję małżonków W., jak również do sprawy karnej przeciwko D. W..

Jednakże powyższa okoliczność wzmacnia przekonanie Sądu o prawdziwości zeznań wskazanych osób. Skoro B. R. oraz D. i J. W. nie pozostają ze sobą w dobrych relacjach, nie sposób uznać, aby na użytek postępowania sądowego mieli przedstawiać uzgodnioną ze sobą, nieprawdziwą wersję wydarzeń. Okoliczność, że wszyscy sąsiedzi pozwanych, w tym osoby darzące się wyraźną niechęcią, jednogłośnie wskazują na rażąco niewłaściwe zachowanie pozwanych, zdecydowanie przemawia za uznaniem, że takie zachowanie w istocie ma miejsce i są one szczególnie uciążliwe. Pozostałe osoby zamieszkujące ten budynek, niezależnie od dawniejszych lub istniejących konfliktów, potrafiły ułożyć sobie wzajemne relacje i wspólne zamieszkiwanie.

Należy też zauważyć, że powódka nie jest jedyną osobą, która zarzuca pozwanym rażąco niewłaściwe zachowanie. Czynią to wszyscy sąsiedzi E. i W. Z. (1). Gdyby nie niewłaściwe zachowanie pozwanych, nie mieliby oni jakiegokolwiek interesu, aby wspierać powódkę w niniejszym procesie, tym bardziej że w przeszłości ich interesy były ze sobą sprzeczne. Tymczasem wszyscy sąsiedzi pozwanych wskazują na to, że obawiają się ich agresywnego zachowania, obawiając się korzystania ze wspólnych części nieruchomości. Pozwani jednocześnie uniemożliwiają im to przez szereg samowolnych zachowań, dalece wykraczając poza zakres uprawnień wynikających z umowy najmu z Gminą Ś..

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że pozwani wielokrotnie wykroczyli w sposób rażący i uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku. Z tych względów sąd, rozwiązał stosunek najmu lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w D. w budynku nr (...) pomiędzy wynajmującym Gminą Ś., a najemcami E. Z. i W. Z. (1), nakazując pozwanym aby opuścili i opróżnili wymieniony lokal. Ponieważ, jak wynika z zeznań pozwanej E. Z. w lokalu tym mieszka obecnie dorosły syn pozwanych W. Z. (2) wyrokiem eksmisyjnym należało objąć także jego. Ponieważ pozwany W. Z. (2) nie ustosunkował się do żądań pozwu, wyrok w stosunku do niego jest zaoczny na podstawie art. 339 k.p.c.

W ocenie Sądu braku jest przesłanek do ustalenia uprawnienia pozwanych do otrzymania lokalu socjalnego. Pozwani E. Z. i W. Z. (1) od 2016 r. są właścicielami nieruchomości zabudowanej budynkiem, którym wcześniej prowadzony był sklep. Budynek ten, co prawda, jak wynika z zeznań pozwanej, wymaga remontu ale mimo wszystko dysponują oni lokalem, do którego mogą się przeprowadzić. Pozwany W. Z. (2) nie wykazał przesłanek do otrzymania prawa do lokalu socjalnego.

W o kosztach procesu orzeczono na mocy art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Uwzględniono również koszty za instancję odwoławczą.

O kosztach pełnomocnika ustanowionego dla pozwanych E. Z. i W. Z. (1) orzeczono na mocy Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. uwzględniając koszty za instancję odwoławczą.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...),

3.  (...).