Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Szczytnie

POSTANOWIENIE

Dnia 30 czerwca 2020 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	asesor sądowy Marcin Borodziuk

po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2020 r. w Szczytnie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa D. G.

przeciwko J. K., M. P.

o eksmisję

w przedmiocie cofnięcia pozwu

postanawia:

I.  umorzyć postępowanie w sprawie;

II.  oddalić wniosek powódki o zasądzenie na jej rzecz od pozwanych kosztów procesu.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować i zakreślić;

2.  odpis postanowienia doręczyć:

- pełn. powódki,

- pozwanym (M. P. na adres z pisma z 11.03.2020 r.), każdemu z osobna, z pouczeniem o wniosku o uzasadnienie i zażaleniu do SO w Olsztynie, zawiadamiając o cofnięciu pozwu, doręczając pismo pełn. powódki z 30.06.2020 r. (sporządzić brakującą kserokopię), z pouczeniem, że pozwani mogą w terminie dwóch tygodni złożyć wniosek o zwrot kosztów procesu, jeżeli takie zostały przez nich poniesione;

3.  przedłożyć za 14 dni lub z wpływem.

S.,(...)

Sygn. akt I C 1451/19

UZASADNIENIE

pkt II postanowienia z dnia 30 czerwca 2020 roku

w przedmiocie oddalenia wniosku powódki o zwrot kosztów procesu

Po ostatecznym sprecyzowaniu swego stanowiska w sprawie (k. 96), powódka wniosła o nakazanie pozwanym opuszczenia, opróżnienia oraz wydania jej domu jednorodzinnego w miejscowości G. nr 103, (...)-(...) P., dla której to nieruchomości prowadzona jest KW nr (...). Wniosła też o zasądzenie od pozwanych na swoją rzecz kosztów procesu.

Jednocześnie już w samym pozwie, w którym pierwotnie zażądano ochrony naruszonego posiadania, powódka wskazała na dokonanie w dniu 12 lipca 2019 r. za pośrednictwem poczty elektronicznej wypowiedzenia umowy najmu. Wypowiedzenie zostało także przesłane pozwanym drogą pocztową w dniu 26 lipca 2019 r. Pomimo upływu okresu wypowiedzenia w dniu 01 września 2019 r., pozwani wciąż zajmowali nieruchomość.

W odpowiedzi na żądanie eksmisji pozwani wnieśli o oddalenie powództwa, wskazując że jest ono bezprzedmiotowe, mając na uwadze że zgodnie z zawartą umową najmu z dnia 02 marca 2019 roku nieruchomość położona w G. została zwolniona przez pozwanych z dniem 01 marca 2020 roku.

Pismem z dnia 30 czerwca 2020 r. pełnomocnik powódki cofnął pozew i podtrzymał wniosek o zasądzenie solidarnie od pozwanych na rzecz powódki kosztów procesu.

Wyjaśnienie podstawy prawnej postanowienia:

Powyższy wniosek był niezasadny.

Zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c., strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

W niniejszej sprawie pozwanych nie można określić jako przegrywających w procesie. Zasadą przy cofnięciu pozwu jest uznanie powoda za stronę, która uległa w sporze. Co prawda w orzecznictwie przyjmuje się odstępstwo od tej reguły, wskazując, że jeżeli cofnięcie pozwu następuje na skutek zaspokojenia roszczenia w toku sprawy, wówczas to stronę pozwaną należy uznać za przegrywającą (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2012 r., II CZ 208/11, LEX nr 1214570). Zdaniem Sądu nie sposób jednak odnosić tego poglądu w sytuacji, gdy do zaspokojenia żądania dochodzi na skutek innych okoliczności, niż stanowiące podstawę faktyczną powództwa. Powódka twierdziła, że pozwani utracili tytuł prawny do nieruchomości na skutek dokonanego przez nią wypowiedzenia, co pozwani zakwestionowali w odpowiedzi na pozew. Ostatecznie wyprowadzili się oni, ale z uwagi na upływ okresu obowiązywania umowy.

Podkreślić przy tym należy, że w świetle zgromadzonego do czasu cofnięcia pozwu materiału dowodowego nie sposób uznać, że dokonane przez powódkę wypowiedzenie zostało dokonane zgodnie z prawem. Powódka powoływała się na to, że przyczyną rozwiązania stosunku najmu było nieuiszczanie czynszu.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, (Dz.U.2020.611 t.j. z dnia 2020.04.07), nie później niż na miesiąc naprzód, na koniec miesiąca kalendarzowego, właściciel może wypowiedzieć stosunek prawny, jeżeli lokator jest w zwłoce z zapłatą czynszu, innych opłat za używanie lokalu lub opłat niezależnych od właściciela pobieranych przez właściciela tylko w przypadkach, gdy lokator nie ma zawartej umowy bezpośrednio z dostawcą mediów lub dostawcą usług, co najmniej za trzy pełne okresy płatności pomimo uprzedzenia go na piśmie o zamiarze wypowiedzenia stosunku prawnego i wyznaczenia dodatkowego, miesięcznego terminu do zapłaty zaległych i bieżących należności.

Pierwsza czynność powódki, polegająca na przesłaniu pozwanym wypowiedzenia w drodze e-mail, była sprzeczna z powyższym przepisem, który przewiduje formę pisemną pod rygorem nieważności (ad solemnitatem). Jak stanowi art. 78ˡ § 2 k.c., oświadczenie woli złożone w formie elektronicznej jest równoważne z oświadczeniem woli złożonym w formie pisemnej. Stosownie jednak do § 1 tego przepisu, do zachowania elektronicznej formy czynności prawnej nie wystarcza samo złożenie oświadczenia woli w postaci elektronicznej, lecz konieczne jest także opatrzenie go kwalifikowanym podpisem elektronicznym. Nic nie wskazuje na to, by składając oświadczenie woli pozwanym powódka posłużyła się takim certyfikatem, pozwalającym na zrównanie tego oświadczenia z formą pisemną.

Jeżeli zaś chodzi o skierowane do pozwanych pismo, to nie zostało ono poprzedzone pisemnym uprzedzeniem o zamiarze dokonania wypowiedzenia umowy, z jednoczesnym wyznaczeniem dodatkowego miesięcznego terminu do uregulowania zaległych i bieżących należności. Powódka nie wykazała tego, żeby kierowała do pozwanych pismo tego rodzaju.

Z uwagi na powyższe rozstrzygnięto, jak w pkt II postanowienia.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

S., (...)