Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Szczytnie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2017 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Sylwia Staniszewska
Protokolant:	st. sek.sąd. Dorota Cichorz Dąbrowska

po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2017 r. w Szczytnie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank S.A. we W.

przeciwko M. L.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanej M. L. na rzecz powoda S.

(...) Bank S.A. z siedzibą we W. kwotę 4.860,50 złotych (cztery

tysiące osiemset sześćdziesiąt złotych 50/100 groszy)

- z odsetkami umownymi w wysokości zmiennej stopy procentowej stanowiącej

czterokrotność obowiązującej stopy kredytu lombardowego NBP od kwoty

4.420,12 zł od dnia 21 września 2016 r. do dnia zapłaty, przy czym wysokość tych
odsetek nie może przekraczać wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie,

- z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 440,38 zł od dnia 31.10.2016 r. do dnia zapłaty,

oraz kwotę 117 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

II. oddala powództwo w pozostałam zakresie

III. zasądzone świadczenie w punkcie I-szym wyroku rozkłada na 49 (czterdzieści dziewięć) rat, przy czym 48 (czterdzieści osiem) kolejnych raty w kwocie po 100 zł (sto złotych), natomiast rata nr 49 (czterdziesta dziewiąta) w kwocie 605 wraz z odsetek umownymi od kwoty 4.420,12 zł od dnia 21 września 2016 r. do dnia zapłaty, odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 440,38 zł za okres od dnia 31.10.2016 r. do dnia zapłat, kosztami procesu w kwocie 117 zł z zaznaczeniem, iż raty będą płatne miesięcznie do 15 (piętnastego) każdego miesiąca, począwszy od następnego miesiąca po uprawomocnienie się orzeczenia, z zastrzeżeniem, iż w przypadku uchybienia spłaty którejkolwiek z rat cała pozostał należność do zapłaty staje się natychmiast wymagalna.

Sygn. akt I C 1688/16

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank S.A. z siedzibą we W. wniósł pozew domagając się zasądzenia od pozwanej M. L. kwoty 5.086,63 złotych wraz z odsetkami umownymi od kwoty 4.420,12 zł od dnia 21.09.2016 r. do dnia zapłaty, z odsetkami ustawowymi od kwoty 440,38 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwana zawarła z powodem w dniu 31.10.2014 r. umowę pożyczki. Pozwana zobowiązała się zwrócić pożyczkę w miesięcznych ratach Do dnia dzisiejszego należność z przedmiotowej umowy nie została spłacona. Bank wypowiedział umowę. Po wypowiedzeniu umowy całe zobowiązanie stało się wymagalne. Na kwotę dochodzoną pozwem składa się: kwota kapitału 4.420,12, kwota 440,38 zł stanowiąca sumę odsetek umownych i karnych wyliczonych do dnia wniesienia pozwu, kwota 226,13 zł tytułem kosztów monitów i upomnień.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, Sąd Rejonowy w Szczytnie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwana wniosła sprzeciw do nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wniosła o oddalenie powództwa podnosząc zarzut naruszenia przepisów ustawy Prawo Bankowe art. 75c, a mianowicie, że nie otrzymała od powoda wezwania do spłaty kredytu w terminie 14 dni. Ponadto podniosła, że powód nie przedstawił dowodów by została poinformowana o wypowiedzeniu umowy ani dowodów na faktyczne poniesione koszty monitów i upomnień. Na rozprawie w dniu 2.03.2017 r. wniosła ewentualnie o rozłożenie należności na raty w kwocie po 200 zł miesięcznie, gdyż nie posiada żadnego majątku utrzymuje się z zasiłku dla osób bezrobotnych.

Sąd ustalił, co następuje:

(...) Bank S.A. z siedzibą we W. zawarł z pozwaną w dniu 31.10.2014 r. umowę kredytu. W ramach umowy pozwana otrzymała kwotę kredyt w wysokości 5905,41 zł, obejmującą środki na cele konsumpcyjne 5.200 zł, opłatę z tytułu ubezpieczenia 697,31 zł, opłatę za wybrany przez kredytobiorcę sposób przekazania środków 8,10 zł. Kredyt miał być uruchomiony niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 2 dni od zawarcia umowy. Oprocentowanie kredytu wynosiło 12 % w stosunku rocznym. Pozwana ponosić miała także opłatę za pakiet usług bankowych wskazanych w pkt. III Tabeli Opłat i Prowizji w wysokości 2,70 zł (płatną z dołu z każdą ratą), opłaty za pakiet „pomoc na zawołanie” w wysokości 3 zł (płatne z dołu z każdą ratą). Pozwana zobowiązała się spłacać kredyt w 36 ratach miesięcznych począwszy od grudnia 2014 r. w wysokości 35 rat po 202,82 zł, ostatnia rata w wysokości 202,61 zł. Ostateczny termin spłaty kredytu upływał w dniu 15.11.2017 r. W umowie postanowiono, że niespłacenie raty kredytu w ustalonym terminie powoduje powstanie zadłużenia przeterminowanego od którego pobierane są odsetki karne w wysokości odsetek maksymalnych obowiązujących w dniu naliczania odsetek karnych. Kredytobiorca wyraził zgodę na prowadzenie w przedmiocie ww. Umowy działań monitorująco upominawczych. Opłaty dotyczące zadłużenia przeterminowanego określone zostały w Tabeli Opłat i Prowizji. Nieuregulowanie przez kredytobiorcę dwóch pełnych rat uprawniało Bank do pisemnego wypowiedzenia umowy za 30 dniowym okresem wypowiedzenia, po uprzednim wezwaniu kredytobiorcy do zapłaty zaległych rat lub ich części w terminie ustalonym przez bank nie krótszym niż 7 dni. Kredytobiorca wyraził zgodę na objęcie ochroną w ramach umowy grupowego ubezpieczenia na życie kredytobiorców w kwocie kapitału i odsetek. Kredytobiorca oświadczył, że otrzymał egzemplarz umowy, wzór oświadczenia o odstąpieniu od umowy, tabele opłat i prowizji. (dowód umowa k. 76, tabela opłat i prowizji k.8)

Pozwana nie wywiązała się z warunków umowy o kredyt gotówkowy z dnia 31.10.2014 r. zawartej z powodem. Jej zadłużenie z tytułu tego zobowiązania wynosi kwotę 4.420,12, zł tytułem kapitału, kwotę 440,38 zł tytułem odsetka umownych i karnych naliczonych do dnia wystawienia pozwu. (bezsporne)

Pismem z dnia 15.12.2015 r. powód wezwała pozwaną do zapłaty zaległości w kwocie 458,88 zł w terminie do dnia 22.12.2015 r. z zastrzeżeniem, że w przypadku nie uregulowania tej zaległości i spłaty kolejnej raty, umowa zostanie wypowiedziana. Pismem z dnia 16.03.2016 r., powód wypowiedział umowę z dniem 16.03.2016 r. i z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia. (dowód: pisma k. 32-35)

Sąd zważył, co następuje:

Zdaniem Sądu, w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Bezspornymi jest między stronami, ze w dniu zawarły one w dniu 31.10.2014 r. umowę kredytu zgodnie z którą pozwana otrzymała kredyt w wysokości 5905,41 zł, który zobowiązała się spłacić w 36 ratach miesięcznych począwszy od grudnia 2014 r. w wysokości 35 rat po 202,82 zł, ostatnia rata w wysokości 202,61 zł, ostateczny termin spłaty kredytu upływał w dniu 15.11.2017 r. Zgodnie z umowa oprocentowanie kredytu wynosiło 12 % w stosunku rocznym, a pozwana ponosić miała także opłatę za pakiet usług bankowych wskazanych w pkt. III Tabeli Opłat i Prowizji w wysokości 2,70 zł (płatną z dołu z każdą ratą), opłaty za pakiet „pomoc na zawołanie” w wysokości 3 zł (płatne z dołu z każdą ratą). W umowie postanowiono także, że niespłacenie raty kredytu w ustalonym terminie powoduje powstanie zadłużenia przeterminowanego od którego pobierane są odsetki karne w wysokości odsetek maksymalnych obowiązujących w dniu naliczania odsetek karnych.

Bezspornym jest także, że pozwana nie spłacała rat kredytu zgodnie z zawartą umową, a jej zadłużenie z tego tytułu wynosi kwotę 4.420,12, zł tytułem kapitału, kwotę 440,38 zł tytułem odsetka umownych i karnych naliczonych do dnia wystawienia pozwu. Pozwana nie kwestionowała tej okoliczności.

Powód przedstawił dowód, że pismem z dnia 15.12.2015 r. wezwała pozwaną do zapłaty zaległości w kwocie 458,88 zł w terminie do dnia 22.12.2015 r. z zastrzeżeniem, że w przypadku nie uregulowania tej zaległości i spłaty kolejnej raty, umowa zostanie wypowiedziana oraz, że pismem z dnia 16.03.2016 r., wypowiedział pozwanej umowę z dniem 16.03.2016 r. i z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia.

Z tych też względów należy uznać, że powodowi należy się kwota tytułem kapitału z odsetkami umownymi zgodnie z zawartą przez strony umową oraz kwota tytułem odsetka umownych i karnych naliczonych do dnia wystawienia pozwu z odsetkami ustawowymi z a opóźnienie na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c.

Następnie Sąd wskazuje, iż w przedmiotowej sprawie wątpliwości wzbudziła argumentacja pozwu związana z dochodzonymi roszczeniami w kwocie 226,13 zł tytułem kosztów monitów i upomnień. W tym miejscu należy wskazać, iż kontrola umowy pod kątem funkcjonowania ich w jej treści zapisów niedozwolonych może być przeprowadzona incydentalnie, w konkretnej sprawie (por. Cz. Żóławska w: G. Bieniek [red.], Komentarz do kodeksu cywilnego. Księga trzecia. Zobowiązania. Tom 1, Warszawa 2005, str. 144-145).

Postanowienia umowy określające koszt monitów i upomnień, opłat za pakiet usług bankowych należy uznać za niedozwolone klauzule umowne. Zapisy umowy łączącej powoda z pozwanym w tym zakresie nie wiążą pozwanego, stanowią bowiem niedozwolone postanowienia umowne, czyli niewłaściwe, krzywdzące jedną ze stron, jako klauzule generalne wyrażone w art. 385 ¹ § 1 k.c. W konsekwencji w przypadku zamieszczenia klauzuli uznanej jako naruszającą dobre obyczaje i interesy konsumenta, to takie postanowienie umowne uznane za niedozwolone staje się bezskuteczne i nie wiąże konsumenta, przy związaniu umową w pozostałym zakresie. Należy zgodzić się ze stanowiskiem orzecznictwa wyrażonym w orzeczeniu Sądu Najwyższego z dnia 15 lipca 2005r., sygn. akt ICK 832/04 (opublikowanym w Biuletynie SN nr 2 z 2006), wedle którego za sprzeczne z dobrymi obyczajami należy uznać wprowadzenie klauzul godzących w równowagę kontraktową, rażące naruszenie interesów konsumenta zaś za nieusprawiedliwioną dysproporcję praw i obowiązków na niekorzyść konsumenta w określonym stosunku umownym. Również w rejestrze klauzul niedozwolonych Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów znalazła się klauzula wydana w oparciu o orzeczenie z dnia 6 sierpnia 2009r., sygn. akt XVII Amc 624/09 przez Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, gdzie uznano za niedozwolony zapis, że w przypadku niewykonania zobowiązania wynikającego z umowy Kredytobiorca poniesie koszty związane z monitorowaniem Kredytobiorcy: telefoniczne upomnienie Kredytobiorcy związane z nieterminową spłatą kredytu -13 zł, korespondencja kierowana do kredytobiorcy (zawiadomienia, upomnienia, prośba o dopłatę, wystawienie Bankowego Tytułu Egzekucyjnego), za każde pismo. Opłata za korespondencję kierowaną do poręczycieli bank obciąża dodatkowo Kredytobiorcę według tych samych stawek – 15 zł, wyjazd interwencyjny do Kredytobiorcy – 50 zł.

Sąd z urzędu ustala bezskuteczność zawartych w umowie postanowień. (por. Emilia Wieczorek Komentarz do art.385 ¹ k.c. Lex 2010)

Mając wszystko powyższe na uwadze - roszczenia pozwu w zakresie tych opłat Sąd uznał za naruszenie zakazu ujmowania takich postanowień w umowach, mające na celu obejście prawa. Wprowadzone do umowy klauzule abuzywne nie wiążą zatem konsumenta. Strony pozostają natomiast związane umową w pozostałym zakresie (art. 385 ¹ § 1 i 2 k.c.). Niedozwolone postanowienia umowne usuwane są z umowy automatycznie z takim skutkiem, jak gdyby nigdy nie zostały zastrzeżone, nie są wiążące od początku - ex tunc. (por. A. Olejniczak w: A. Kidyba [red.], Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część ogólna, LEX, 2010, komentarz do art. 385 ¹ kodeksu cywilnego). Zdaniem tutejszego Sądu, niedopuszczalna jest bowiem sytuacja, w której korzystanie z takich zapisów umownych generowałaby dodatkowe źródło dochodów strony powodowej kosztem konsumenta, zwłaszcza, że opłaty te ustalone zostały ryczałtowo w oderwaniu od rzeczywistych ich kosztów. Nadto obciążanie dłużnika tymi kosztami jest sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco narusza interesy konsumentów, gdyż nie są to czynności niezbędne.

Ze złożonych przez powoda dokumentów nie wynikają zaś rzeczywiste poniesione przez niego koszty monitów i upomnień kierowanych do pozwanego.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania Sąd oddalił pozew w pozostałym zakresie.

Zdaniem Sądu wniosek pozwanej o rozłożenie należności na raty zasługuje na uwzględnienie. Pozwana podała, że obecnie utrzymuje się z zasiłku dla bezrobotnych w kwocie 717 zł. Pozostaje w związku konkubenckim. W stosunku do jej partnera toczy się postępowanie upadłościowe.

W szczególnie uzasadnionych wypadkach sad, może w wyroku rozłożyć na raty zasadzone świadczenie.(art.320 k.p.c.) Ponieważ Sąd nie dopatrzył się okoliczność, które nie pozwalałyby na uwzględnienie wniosku o rozłożenie na raty, zgodnie z wnioskiem pozwanej Sąd zasądzona należność rozłożył na dwie raty wraz z kosztami procesu. Należy zauważyć, że powód nie sprzeciwił się rozłożeniu należności na raty.

Ponieważ powód w niewielkim zakresie uległ swemu żądaniu, sąd wyłożył na pozwaną obowiązek zwrotu powodowi całych wyłożonych przez niego kosztów procesu, na mocy art.100 k.p.c.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...),

3.  (...).

S., dn. 12.06. 2017r.