Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Szczytnie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 114/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

I

A. C.

czyn przypisany:

w dniu 29 grudnia 2019 roku na trasie J. gm. S. - S., woj. (...)- (...), prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki V. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, posiadając I – 1,93 ‰, II – 1,85 ‰ , II – 1, 77 ‰ zawartości alkoholu we krwi,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  A. C. w dniu 29 grudnia 2019 roku na trasie J. – Szczytni, jadąc bezpośrednio za samochodem marki H. (...) o nr rej. (...) poruszał się pojazdem mechanicznym – samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...)

2.  Znajdowanie się przez oskarżonego w stanie nietrzeźwości podczas prowadzenia pojazdu mechanicznego

3.  Po przyjechaniu pod blok na ulicy (...) oskarżony udał się do mieszkania pod numerem (...), do którego – pomimo wcześniejszych bezskutecznych wezwań do otwarcia drzwi – funkcjonariusze Policji weszli przy użyciu siły (wyważeniu drzwi)

4.  Oskarżony figuruje w kartotece karnej Krajowego Rejestru Karnego jako osoba niekarana

Ad. 1

- zeznania świadka R. W.

- zeznania świadka W. W. (1)

Ad. 2

- sprawozdanie z przeprowadzonych badań krwi

Ad. 3

- zeznania świadka R. W.

- zeznania świadka W. W. (1)

- zeznania świadka A. W.

- protokół oględzin drzwi wejściowych do mieszkania nr (...) z dokumentacja fotograficzną

Ad.4

- informacja z Krajowego Rejestru karnego

Ad.1

- k. 2v, k. 67v, k. 115v-116

- k. 61v, k. 116v-117

Ad. 2

- k.44, k. 50, k. 56

Ad, 3

- k. 2v, k. 115v

- k. 61v, k. 117

- k. 24v, k. 114v-115v,

- k. 7-17

Ad. 4

- k. 35

0.1. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

I

A. C.

czyn przypisany:

w dniu 29 grudnia 2019 roku na trasie J. gm. S. - S., woj. (...)- (...), prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki V. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, posiadając I – 1,93 ‰, II – 1,85 ‰ , II – 1, 77 ‰ zawartości alkoholu we krwi,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Prowadzenie samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) – po powrocie ze spotkania oskarżonego ze swoim znajomym M. K. zamieszkałym w miejscowości M. – przez R. C. (brata oskarżonego), w którym to samochodzie oskarżony siedział z przodu na miejscu pasażera

- wyjaśnienia oskarżonego

- zeznania świadka R. C.

- zeznania świadka M. K.

- zeznania świadka K. S.

- k. 72, k. 113v-114

- k. 37v, k. 67v, k. 117-117v-118

- k. 65v, k. 118

- k. 154-155

2.  OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Ad. 1 z pkt 1.1.

Ad. 2 z pkt 1.1.

Ad. 3 z pkt 1.1.

Ad. 4 z pkt 1.1.

- Ad. 1

- zeznania świadka R. W.

- zeznania świadka W. W. (1)

Ad. 2

- sprawozdanie z przeprowadzonych badań krwi

Ad. 3

- zeznania świadka R. W.

- zeznania świadka W. W. (1)

- zeznania świadka A. W.

- protokół oględzin drzwi wejściowych do mieszkania nr (...) z dokumentacja fotograficzną

Ad. 4

-informacja z Krajowego Rejestru karnego

Ad.1

- zeznania świadka, stanowiące spontaniczną relację z podjętej w dniu 29 grudnia 2019 roku próby obywatelskiego ujęcia nietrzeźwego kierowcy, sprowadzającego się, po wcześniejszym zawiadomieniu Policji, do jazdy bezpośrednio za nim aż na parking pod blok a następnie udanie się za nim do drzwi mieszkania, Sąd uznał za w pełni wiarygodne. Zeznanai świadka są szczere, spójne, konsekwentne, znajdują odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym, który Sąd uznał za wiarygodny. Świadek jest osobą obcą dla oskarżonego, nie miał żadnego interesu, by fałszywie go oskarżać.

- zeznania świadka, uczestniczącego w jeździe za samochodem oskarżonego aż na parking przed blokiem, Sąd uznał za w pełni wiarygodne. Są szczere, spójne, konsekwentne, korelują z zeznaniami świadka R. W., które Sąd uznał za wiarygodne. Świadek jest osobą obcą dla oskarżonego, nie miał żadnego interesu, by fałszywie go oskarżać.

Ad. 2

- Dokument sporządzony przez kompetentną osobę w ramach wykonywania czynności służbowych. Nie stwierdzono jego podrabiania lub przerabiania. Jego autentyczność nie budzi wątpliwości. Nie był kwestionowany przez strony. Źródło bezstronne.

Ad. 3

- szczera spontaniczna, spójna i wiarygodna wypowiedź świadka. Zeznania złożone na podstawie tego co świadkowi wiadomo,

- szczera spontaniczna, spójna i wiarygodna wypowiedź świadka. Zeznania złożone na podstawie tego co świadkowi wiadomo,

- zeznania świadka należało ocenić jako w pełni wiarygodne; świadek jest osobą obca dla oskarżonego, jest funkcjonariuszem Policji, jego zeznania w sposób obiektywny przedstawiały znane świadkowi fakty. Zeznania świadka znalazły potwierdzenie w dowodach, które Sąd uznał za wiarygodne.

- dokument sporządzony przez kompetentną osobę w ramach wykonywanych przez nią czynności w sposób prawidłowy, w zgodzie ze stosownymi regulacjami prawnymi określającymi ich formę i treść. Żadna ze stron nie kwestionowała treści dokumentu. Sąd zaś dokonując jego kontroli od strony formalnej i zawartości merytorycznej nie dopatrzył się jego fałszowania przez podrabianie lub przerabianie

Ad. 4

- dokument wystawiony przez uprawniony podmiot. Brak podstaw do kwestionowania jego prawdziwości.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Ad. 1 z pkt 1.2

- wyjaśnienia oskarżonego

- zeznania świadka R. C.

- zeznania świadka M. K.

- zeznania świadka K. S.

Wyjaśnienia oskarżonego przeczące kierowaniu przez niego pojazdem marki V. (...) na trasie J.-S. w dniu 29 grudnia 2019 r. ukierunkowane wyłącznie na chęć uniknięcia odpowiedzialności karnej, niewiarygodne. Wyjaśnienia sprzeczne z zeznaniami świadków R. i W. W. (1), które Sąd obdarzył przymiotem wiarygodności i którzy to świadkowie wskazywali, że przed pojazdem oskarżonego w niedalekiej odległości i też z niewielką prędkością poruszał się samochód brata oskarżonego, świadek W. zrobił zresztą zdjęcie jadącego samochodu przed samochodem oskarżonego. Trzymana przez samochód, w którym poruszali się świadkowie bliska odległość za samochodem oskarżonego pozwoliła na czynienie dokładnych spostrzeżeń,

- Zeznania świadka R. C. niewiarygodne, kłamliwe, pozostają w jaskrawej sprzeczności z zeznaniami świadków R. W. i W. W. (1), które Sąd obdarzył przymiotem wiarygodności. Fakt złożenia przez świadka fałszywych zeznań Sąd przypisał bliskiej (braterskiej) relacji z oskarżonym. Świadek składając zeznania dążył do przedstawienia w nim okoliczności sprawy w sposób korzystny dla oskarżonego w celu uchronienia go przed grożącą mu odpowiedzialnością,

- Zeznania świadka M. K., wskazujące na fakt odjechania z jego posesji samochodem przez brata oskarżonego, niewiarygodne, pozostają w sprzeczności z zeznaniami świadków R. W. i W. W. (1). Zeznania co do szczegółów nielogiczne. Świadek nie pamiętał czy oskarżony na przyjazd do niego zabrał z sobą swoje dwa pieski, które według oskarżonego były bez smyczy. Zupełnie nielogicznym z uwagi na powyższe i na porę roku wydaje się więc wskazanie świadka, że pieski musiały zostać w samochodzie przez cały czas towarzyskiego spotkania. Świadek zeznał też, że nie otrzymał od oskarżonego żadnych akcesoriów wędkarskich w tym dniu, podczas, gdy według oskarżonego był to właśnie jeden z zasadniczych celów spotkania się oskarżanego ze świadkiem. Fakt złożenia przez świadka M. K. zeznań powołanej treści, Sąd przypisał relacji koleżeńskiej z oskarżonym. Świadek składając zeznania dążył do przedstawienia w nim okoliczności sprawy w sposób korzystny dla oskarżonego w celu uchronienia go przed grożącą mu odpowiedzialnością,

- Zeznania świadka K. S., niewiarygodne, pozostające przede wszystkim w sprzeczności z zeznaniami świadków R. W. i W. W. (1). Opisane przez świadka w szczegółowy sposób zdarzenie – niczym nieodbiegające z relacji świadka od codziennych tego typu zdarzeń – nie korelowało jednak także z wersją lansowaną przez oskarżonego i jego brata, zarówno odnośnie wejścia oskarżonego z bratem do klatki, braku rozmowy oskarżonego z kimkolwiek innym, prostego (trzeźwego) chodu oskarżonego a także podjechania na parking wyłącznie samochodu oskarżonego. Fakt złożenia przez świadka K. S. zeznań powołanej nieprawdziwej treści, Sąd przypisał wieloletniej relacji sąsiedzkiej z oskarżonym i jego żoną. Świadek składając zeznania dążył do przedstawienia w nim okoliczności sprawy w sposób korzystny dla oskarżonego w celu uchronienia go przed grożącą mu odpowiedzialnością.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

A. C.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony w dniu 29 grudnia 2019 roku na trasie J. (gm. S.) - S., woj. (...)- (...), prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki V. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, posiadając I – 1,93 ‰, II – 1,85 ‰ , II – 1, 77 ‰ zawartości alkoholu we krwi. Poczynione w sprawie ustalenia faktyczne jednoznacznie wskazują, że oskarżony w chwili gdy prowadził samochód miał w organizmie zawartość alkoholu przekraczającą próg intoksykacji zakreślony w przepisie art. 115 § 16 k.k

Pojęcie „ruchu lądowego” obejmuje swoim zakresem wszelkie miejsca ogólnie dostępne, na których odbywa się rzeczywisty ruch pojazdów. Takim miejscem była droga na trasie J.-S., którą poruszał się oskarżony.

Przez prowadzenie pojazdu o jakim mowa w art. 178a § 1 k.k. rozumie się każdą czynność wpływającą bezpośrednio na ruch pojazdu, w szczególności rozstrzygającą o kierowaniu i prędkości jazdy.

Czyn z art. 178a § 1 k.k., którego dopuścił się oskarżony jest przestępstwem formalnym, typem czynu abstrakcyjnego narażenia na niebezpieczeństwo, co oznacza, że do jego popełnienia nie jest konieczne wystąpienie określonego skutku. Sam fakt prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości powyżej 0,5 promila, narusza zawartą w przepisie normę sankcjonowaną, choćby pojazd był prowadzony prawidłowo i nie sprowadzał żadnego niebezpieczeństwa. Strona podmiotowa obejmuje obie postacie zamiaru.

Oskarżony, przewidując możliwość popełnienia czynu zabronionego polegającego na prowadzeniu – w stanie nietrzeźwości - pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, godził się na jego popełnienie. Wymóg występowania po stronie oskarżonego świadomości znajdowania się w stanie nietrzeźwości nie oznacza bynajmniej wymogu obejmowania zamiarem elementów ilościowych przesądzających o odpowiedzialności.

Czyn oskarżonego wyczerpuje znamiona czynu zabronionego z art. 178a § 1 k.k. Dokonane przez Sąd ustalenia, w tym okoliczności towarzyszące popełnieniu przez oskarżonego czynu zabronionego nie pozwoliły dopatrzeć się w analizowanej sprawie żadnej okoliczności wyłączającej przestępność zarzuconego oskarżonemu czynu. Prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości nie było ani stanem wyższej konieczności w żadnym z jej postaci, ani też błędem co do kontratypu stanu wyższej konieczności, błędem co do stanu wyższej konieczności wyłączającego winę tudzież błędem co do bezprawności. Z punktu widzenia warunku przestępności, czyn A. C. uznać trzeba za społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomy.

Wobec powyższego należało stwierdzić, że czyn oskarżonego stanowi przestępstwo z art. 178a § 1 k.k.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. C.

I,

II,

III,

IV

Stopień winy sprawcy wysoki. Czyniąc ustalenia odnośnie tego, jaką możliwością sytuacyjną dysponował sprawca odnośnie dopasowania swojego zachowania do standardu postępowania, gwarantującego w danej sytuacji ochronę dla dobra prawnego będącego przedmiotem ochrony naruszonej przez sprawcę normy sankcjonowanej, z uwzględnieniem dynamiki sytuacji, czasu na podjęcie decyzji, dostępnych w czasie czynu informacji, Sąd uznał, że w chwili podejmowania przez oskarżonego inkryminowanego mu zachowania miał on możliwość jego niepodjęcia, zachowania się w sposób pozytywnie wartościowany. W odniesieniu z kolei do personalnej możliwości zachowania się przez sprawcę tak, jak w określonych warunkach wymagało od niego prawo, Sąd przyjął, że żadna z cech sprawcy nie wpływała negatywnie na podmiotową możliwość rozpoznania przezeń znaczenia czynu ani pokierowania swoim postępowaniem. Stan sprawcy a więc znajdowania się pod wpływem alkoholu, równoważnym ze stanem nietrzeźwości znacznie powyżej 0,5 promila w odniesieniu do alkoholu etylowego nie nasuwa wątpliwości, że miał on świadomość swego stanu a mimo to podjął się świadomie kierowania pojazdem, nie zachodziły żadne okoliczności, które powodowałyby, że miał chociażby ograniczoną możność rozpoznania znaczenia swojego czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Sprawca jest osobą pełnoletnią.

Stopień społecznej szkodliwości czynu A. C. wyznacza rodzaj i charakter naruszonego dobra. Zdaniem orzekającego Sądu intytulacja rozdziału XXI kodeksu karnego „Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji” nie odnosi się do autonomicznego dobra prawnego, a więc jakiejś samoistnej wartości w postaci „bezpieczeństwa w komunikacji”, tak więc „bezpieczeństwo w komunikacji” jest jedynie zbiorczym sformułowaniem, które dotyczy ochrony obiektów, które uczestniczą w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Bezpieczeństwo w ruchu będzie więc bezpieczeństwem dających się precyzyjnie określić wartości, zabezpieczanych przez opisy zachowań wskazane w rozdziale XXI kodeku karnego, takie jak życie, zdrowie lub mienie. Zbitka słowna „Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji” odnosi się tedy do sposobu ataku na wskazane wartości w postaci życia, zdrowia lub mienia (Sz. Tarapata, Dobro prawne w strukturze przestępstwa. Analiza teoretyczna i dogmatyczna, Warszawa 2016, s. 103 i n.). Oskarżony godził w sposób istotny w te dobra narażając nie tylko siebie ale i innych uczestników. O względnie większym stopniu społecznej szkodliwości czynu oskarżonego świadczy rodzaj użytego pojazdu mechanicznego. Oskarżony, dopuszczając się przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. nie prowadził motoroweru czy motocykla tylko pojazd mechaniczny na krajowej, uczęszczanej drodze, w godzinach popołudniowych.

Wymiar kary:

- okoliczności obciążające: znaczne przekroczenie dolnej granicy stanu nietrzeźwości; motywacja nieznajdująca uzasadnienia, jeśli chodzi o kierowanie pojazdem przy braku sytuacji przymusowej – oskarżony nie wsiadł do samochodu znajdując się w stanie pod wpływem alkoholu, żeby ratować życie lub zdrowie czy jakiekolwiek inne dobro związane z egzystencją i przyrodzoną oraz niezbywalną godnością ludzką (wolność, cześć i nietykalność cielesna), nie brał udziału w żadnej akcji ratowniczej;

- okoliczności łagodzące: jedynie abstrakcyjne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym; brak materialnych następstw czynu.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się tym, aby nie przekraczała ona stopnia winy oraz uwzględniała stopień społecznej szkodliwości czynu, biorąc także pod uwagę cele zapobiegawcze, a także wychowawcze, jakie kara powinna spełniać wobec oskarżonego. Sąd uwzględnił także potrzeby prewencji ogólnej w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Mając na względzie wyżej wskazane okoliczności, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Jednocześnie Sąd doszedł do przekonania, że wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności wobec A. C. nie jest celowe, co pozwoliło na zastosowanie wobec oskarżonego swoistego środka polityki karnej – warunkowego zawieszenia orzeczonej kary na okres próby 2 lat – adekwatnego do sprawców nadających się do oddziaływań resocjalizacyjnych w warunkach wolnościowych z przekonaniem, że oskarżony A. C. nie powróci na drogę przestępstwa

Sąd uznał, że sama świadomość, że kara może zostać wykonana w przypadku kolejnego złamania prawa będzie oddziaływać wystarczająco powściągliwie na sprawcę.

- Stan nietrzeźwości sprawcy przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji jest jedną z okoliczności nakładającą na Sąd obowiązek orzeczenia środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów, który to zakaz orzeka się na okres nie krótszy niż 3 lata. W realiach niniejszej sprawy środek ten w odniesieniu do wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczono na okres 5 lat. Okres 5 lat w ocenie Sądu jest okresem wystarczającym ale też adekwatnym, by oskarżony zrozumiał skutki swego czynu i niebezpieczeństwo jakie dla innych uczestników ruchu drogowego pociągał jego czyn.

- środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w konsekwencji skazania sprawcy czynu z art. 178a § 1 k.k. ma, zgodnie z dyspozycją art. 43a § 2 k.k. charakter obligatoryjny; kwotę świadczenia ustalono w wysokości 8000 złotych.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V

Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 120 złotych oraz obciążył go wydatkami poniesionymi w sprawie, uznając, że oskarżony posiada możliwości finansowe, by kwoty te uiścić.

6.  1Podpis