Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Szczytnie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 stycznia 2021 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Ewelina Wolny

Protokolant st. sekr. sąd. Katarzyna Mierzejewska

bez udziału oskarżyciela publicznego

przy udziale oskarżyciela posiłkowego B. S.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 stycznia 2021 r. sprawy przeciwko:

S. O. ,

synowi W. i E. z domu G., urodzonemu (...) w S.

obwinionemu o to, że:

w okresie od stycznia do 22 czerwca 2020 roku w miejscowości (...), pow. (...), woj. (...)- (...) ze złośliwości poprzez odkręcanie anteny siatkowej z budynku oraz utrudnianie dostępu do pomieszczenia gospodarczego złośliwie niepokoił B. S.,

tj. za wykroczenie z art. 107 k.w.

I.  obwinionego S. O. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu wykroczenia,

II.  na podstawie art. 119 § 2 pkt 1 k..p.w. koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

S. O. został obwiniony o to, że:

- w okresie od stycznia do 22 czerwca 2020 roku w miejscowości (...), pow. (...), woj. (...), ze złośliwości poprzez odkręcanie anteny siatkowej z budynku mieszkalnego oraz utrudnianie dostępu do pomieszczenia gospodarczego złośliwie niepokoił B. S.

tj. o wykroczenie z art. 107 kw

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 08 marca 2020r. oskarżyciel posiłkowy B. S. zawarł z obwinionym S. O. i jego żoną E. O., córką pozostającej we wspólnym pożyciu z oskarżycielem posiłkowym H. R., umowę dożywocia zabudowanej nieruchomości położonej w miejscowości R., oznaczonej nr 5, przenosząc na rzecz małżonków O. własność tej nieruchomości w zamian za służebność osobistą polegającą na nieodpłatnym i dożywotnim prawie korzystania przez niego z całego budynku mieszkalnego, a także do zapewnienia mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, odpowiedniej pomocy i pielęgnacji w chorobie oraz do sprawienia własnym kosztem pogrzebu odpowiadającego miejscowym zwyczajom.

(dowód: kserokopia aktu notarialnego na k. 36)

Po zawarciu przedmiotowej umowy pomiędzy obwinionym a oskarżycielem posiłkowym dochodziło do sporów związanych z korzystaniem z przedmiotowej nieruchomości, użytkowania pomieszczeń gospodarczych i przechowywanych w nich narzędzi. S. O. po stwierdzeniu braku niektórych przedmiotów w okresie jesiennym zamknął budynek gospodarczy, przenosząc rzeczy B. S. ku jego niezadowoleniu, pokrzywdzony domagał się udostępnienia mu tego pomieszczenia do wyłącznego korzystania, obie strony rościły sobie także prawo własności do znajdujących się na terenie posesji sprzętów.

(dowód: wyjaśnienia obwinionego S. O. na k. 37v od słów „zaczęły mi ginąć” do słów „giną mi narzędzia”, zeznania oskarżyciela posiłkowego B. S. na k. 7 od słów „S. O. utrudnia” do słów „nie udostępnił” i na k. 38 od słów „ja trzymałem” do słów „budynku blaszanego” i od słów „on nic nie powiedział” do słów „zdjęcia”, zeznania świadka H. R. na na k. 3v od słów „ja nie widziałam” do słów „w pracy”, zdjęcia na k. 36)

Na prośbę oskarżyciela posiłkowego obwiniony zdemontował antenę siatkową, zamocowaną za pomocą uchwytu na zewnętrznej ścianie budynku mieszkalnego i zamierzał ją naprawić, sam korzystał z anteny satelitarnej. Po bezskutecznej próbie naprawy anteny, złożył ją w formie zdemontowanej w pomieszczeniu zajmowanym przez B. S., który wielokrotnie później domagał się jej ponownego zainstalowania w stanie umożliwiającym działanie.

(dowód: wyjaśnienia obwinionego S. O. na k. 37v do słów „ją wyniósł” i od słów „ja zdjąłem” do słów „naprawić”, zeznania oskarżyciela posiłkowego B. S. na k. 38 od słów „była tam” do słów „z powrotem anteny”, zeznania H. R. na k. 38 do słów „nie jest powieszona” i na k. 38v od słów „on antenę” do słów „zdejmowaniem anteny”)

Obwiniony S. O. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia, podnosząc, iż antenę zdemontował na prośbę oskarżyciela posiłkowego, chcąc ją naprawić, jednakże nie zdołał tego uczynić, o czym zawiadomił pokrzywdzonego i przeniósł antenę w formie zdemontowanej do zajmowanych przez niego pomieszczeń. Wskazał także, iż powodem założenia kłódki w drzwiach wejściowych do budynku gospodarczego była chęć uchronienia mienia przez kradzieżą, albowiem zauważył wcześniej zaginięcie rzeczy z posesji, dążył do zabezpieczenia w ten sposób także rzeczy należących do oskarżyciela posiłkowego. Zwrócił uwagę, iż to B. S. utrudnia mu korzystanie z przekazanej nieruchomości, podważa jego działania, krytykuje prace remontowe, wzywa policję i grozi odwołaniem umowy. (vide wyjaśnienia obwinionego na k. 37v).

Sąd zważył, co następuje:

Powyższym wyjaśnieniom S. O., kwestionującym zasadność stawianego mu zarzutu, nie sposób odmówić słuszności w części negującej dopuszczenie się zarzucanego mu czynu

Prawdziwość wersji obwinionego w części dotyczącej demontażu anteny potwierdził bowiem sam oskarżyciel posiłkowy i jego partnerka H. R., zeznając w tym zakresie odmiennie niż w trakcie wcześniejszych przesłuchań (vide k. 7 i 9), gdzie podnosili okoliczność wielokrotnego zdejmowania przez S. O. anteny ze ściany budynku, przy czym H. R. tłumaczyła wskazaną różnicę nieporozumieniem, wynikającym z pomylenia wielokrotności próśb kierowanych przez pokrzywdzonego z powtarzalnością działania obwinionego (vide zeznania B. S. na k. 38 od słów „była tam” do słów „z powrotem anteny”, H. R. na k. 38 do słów „nie jest powieszona” i na k. 38v od słów „on antenę” do słów „zdejmowaniem anteny”). Nieumiejętność naprawienia zepsutego sprzętu nie może w świetle powyższych relacji zostać tym samym utożsamiona z celowym, nacechowanym złośliwością powtarzalnym zachowaniem skutkującym pozbawianiem pokrzywdzonego sygnału telewizyjnego.

Nie sposób także nie zgodzić się ze stanowiskiem zaprezentowanym przez obwinionego dotyczącym oceny jego zachowania w zakresie zabezpieczenia drzwi pomieszczenia gospodarczego, stanowiącego w ocenie Sądu racjonalne działanie właściciela nieruchomości, dbającego o dobytek własny i oskarżyciela posiłkowego. Podkreślenia wymaga, iż zgodnie z zawartą umową dożywocia B. S. na prawo korzystania z całego budynku mieszkalnego, w przedłożonym przez wymienionego akcie notarialnym nie uregulowano natomiast kwestii korzystania przez dożywotnika z innych pomieszczeń, w tym gospodarczych, trudno tym samym uznać, by miał on w tym zakresie szersze uprawnienia niż właściciel nieruchomości, zaś wszelkie spory w tym zakresie winny być przez zwaśnione strony rozwiązywane na drodze cywilnoprawnej.

Podkreślić nadto należy, iż zgodnie z utrwalonym w judykaturze i piśmiennictwie stanowiskiem, wyrażonym między innymi przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22 czerwca 1995r. w sprawie III KRN 44/95, Lex nr 24579, „(…) Czyn stanowiący wykroczenie z art. 107 k.w. polega na działaniu kierunkowym - "w celu dokuczenia innego osobie", a zatem należy ustalić, że po stronie sprawcy tego wykroczenia zachodzi złośliwość. Nawet samo stwierdzenie umyślności działania nie daje podstawy do przyjęcia odpowiedzialności za wykroczenia penalizowane tym przepisem”. Poza subiektywnym przekonaniem oskarżyciela posiłkowego, odbierającego wszelkie działania obwinionego uniemożliwiające mu swobodne dysponowanie nieruchomością nie stanowiącą już jego wyłącznej własności, jako dokuczanie, brak jest podstaw do przyjęcia działania obwinionego motywowanego złośliwością czy chęcią dokuczenia B. S..

Mając powyższe okoliczności na uwadze, uniewinniono S. O. od popełnienia zarzucanego mu wykroczenia, zaś koszty postępowania, zgodnie z art. 119 § 2 pkt 1 kpw, ponosi Skarb Państwa.