Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Szczytnie

UZASADNIENIE

Powód H. (...) z siedzibą w K. wystąpił przeciwko D. Ł. o zapłatę kwoty 6 109,55 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 5 961,69 zł od dnia 20 czerwca 2013r. do dnia zapłaty. Ponadto powód wniósł o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania pozwu powód wskazał ,że pozwana zawarła z z wierzycielem pierwotnym (...) Bankiem S.A. w dniu 9 maja 2005r. umowę kredytu o nr (...). Mimo precyzyjnie ustalonych w umowie zasad zwrotu pożyczonej kwoty, strona pozwana nie wywiązała się z warunków umowy. W związku z czym wierzyciel pierwotny wypowiedział umowę w dniu 2 maja 2006r. i kwota kredytu stała się wymagalna. Na zobowiązanie strony pozwanej składa się: 3 198,06 zł – zaległa część kapitału, 2 763,63 zł – suma odsetek od kapitału naliczona od dnia następnego po dacie wymagalności do dnia wytoczenia powództwa, 147,56 zł koszt dochodzenia zaległości (koszty upomnień i wezwań) naliczone zgodnie z warunkami umowy.

W dniu 30 kwietnia 2013r. wierzyciel pierwotny (...) Bank S.A. dokonał przelewu przysługującej mu od strony pozwanej wierzytelności na rzecz powoda.

Zgodnie z wyciągiem z dnia 19 czerwca 2013r. w księgach rachunkowych powoda na dzień 19 czerwca 2013r. widnieje zadłużenie strony pozwanej wynikające z umowy kredytu z dnia 9 maja 2005r. w kwocie: 3 198,06 zł z tytułu kapitału, 2 763,63 zł z tytułu odsetek, 147,56 zł z tytułu kosztów.

Sąd Rejonowy (...) w L. postanowieniem z dnia 18 października 2013r. stwierdzonego braku podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, przekazał niniejszą sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Szczytnie.

Sąd ustalił i zważył, co następuje.

Mając na uwadze , że pozwana D. Ł. nie złożyła odpowiedzi na pozew i nie stawiła się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, Sąd, stosownie do treści art. 339 § 1 kpc, zobligowany był do wydania w przedmiotowej sprawie wyroku zaocznego.

Zgodnie z treścią art. 339 § 2 kpc, w wypadku wydania przez Sąd wyroku zaocznego, przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Utrwalony w judykaturze i niekwestionowany w nauce jest pogląd, że przyjęcie za prawdziwe twierdzeń powoda dotyczy wyłącznie okoliczności faktycznych i nie zwalnia sądu orzekającego od obowiązku rozważenia, czy oświadczenia te uzasadniają należycie i w całości żądania pozwu i czy uwzględnienie tych żądań nie narusza obowiązujących przepisów. Sąd nie jest zatem zwolniony z obowiązku dokonania prawidłowej oceny materialnoprawnej zasadności żądania pozwu opartego na tych twierdzeniach (orzeczenie SN z dnia 29 maja 1958 r., 1 CR 969/57, OSNC 1960, nr 1, poz. 14; wyroki SN: z dnia 15 września 1967 r., III CRN 175/67, Lex nr 707; z dnia 15 marca 1996 r., I CRN 26/96, Lex nr 24031; z dnia 6 czerwca 1997 r., I CKU 87/97, Lex nr 30397; z dnia 31 marca 1999 r., I CKU 176/97, Lex nr 37430). Jeżeli zatem w świetle przytoczonych przez powoda okoliczności brak podstaw do uwzględnienia żądania pozwu, sąd wyrokiem zaocznym oddala powództwo.

W niniejszym postępowaniu roszczenie powoda nie zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 czerwca 2013 roku sygn. V CSK 329/12 wskazał , że dane ujmowane w księgach rachunkowych funduszu oraz wyciągu z tych ksiąg mogą stanowić dowód jedynie tego, że określonej kwoty wierzytelność jest wpisana w księgach rachunkowych względem określonego dłużnika na podstawie opisanego w tych księgach zdarzenia, np. cesji wierzytelności. Dokumenty te potwierdzają więc sam fakt zdarzenia w postaci cesji wierzytelności. Nie stanowią one jednak dowodu na skuteczność dokonanej cesji wierzytelności oraz istnienia i wysokości nabytej wierzytelności. Okoliczności te, w razie ich kwestionowania przez stronę przeciwną, powinien wykazać fundusz odpowiednimi dowodowymi, zgodnie z ciężarem dowodu wynikającym z art. 6 k.c.

Zgodnie z treścią art. 6 kc, ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Z przedłożonego przez powoda do dowodu w postaci wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego z dnia 19 czerwca 2013r. (k. 24) , wynika zatem jedynie fakt dokonania cesji wierzytelności na rzecz powoda.

W ocenie Sądu sam wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu nie może stanowić wystarczającego dowodu w niniejszej sprawie uzasadniającego uwzględnienie żądań pozwu.

Nadto powód nie wykazał legitymacji czynnej po swojej stronie. Powód nie przedłożył żadnego dokumentu, z którego wynikałoby, że pozwana zawarła umowę pożyczki z (...) Bank S.A. we W. oraz następstwo prawne (...) Bank S.A. we W. po (...) Bank (...) S.A. w W. , z którym jak wynika z dowodu w postaci kopii umowy pożyczki pozwana zawarła umowę (k. 20-21).

Wobec powyższego, uznając, iż roszczenie powoda nie zostało udowodnione, Sąd powództwo oddalił.

ZARZĄDZENIE

- odnotować,

- odpis wyroku z odpisem uzasadnienia doręczyć peł. powoda ,

- z apelacja lub za 14 dni od z.p.o.

Pisz. 11.08.2014r.