Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Szczytnie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 września 2019 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Ewelina Wolny

Protokolant st. sekr. sąd. Katarzyna Mierzejewska

Przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Szczytnie Doroty Krzyny

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 września 2019 roku sprawy

T. W. (1) z domu Ś.,

córki W. i Z. z domu L., ur. (...) w O.

oskarżonej o to, że:

w okresie od 5 stycznia 2018r. do lutego 2018r. oraz od dnia 26 marca 2018r. do 17 listopada 2018r. w mieszkaniu nr (...) przy ul. (...) w S., woj. (...), znęcała się psychicznie nad córką O. W. oraz S. W. w ten sposób, że wszczynała awantury, w trakcie których wyzywała pokrzywdzonych słowami wulgarnymi i obelżywymi, pluła, wyganiała z mieszkania, trzaskała drzwiami, hałasowała zakłócając spoczynek nocny, prezentowała obraźliwe gesty, a nadto we wskazanym okresie i miejscu znęcała się fizycznie nad O. W. poprzez uderzanie jej otwartą dłonią w twarz i głowę, kopanie po nogach, popychanie, szarpanie za odzież wierzchnią, obejmowanie rękoma szyi i duszenie

tj. o czyn z art. 207 § 1 kk

I.  oskarżoną T. W. (2) uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to z mocy art. 207 § 1 kk skazuje ją na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 93a § 1 pkt 3 kk orzeka wobec oskarżonej środek zabezpieczający w postaci terapii uzależnień w związku z uzależnieniem od alkoholu,

III.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżoną w całości od zapłaty kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa,

IV.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata T. J. wynagrodzenie za obronę oskarżonej T. W. (2) z urzędu w kwocie 600 (sześćset) zł i kwotę 138 (sto trzydzieści osiem) zł tytułem podatku VAT,

V.  na podstawie art. 618 § 3 kpk zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokat A. W. wynagrodzenie za reprezentowanie małoletniej pokrzywdzonej O. W. z urzędu w kwocie 600 (sześćset) zł i kwotę 138 (sto trzydzieści osiem) zł tytułem podatku VAT.

UZASADNIENIE

Zgodnie z dyspozycją art. 424 § 3 kpk zakres uzasadnienia ograniczono do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku i orzeczenia w zakresie kary i środka zabezpieczającego.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie ulega wątpliwości popełnienie przez oskarżoną T. W. (2) czynu polegającego na psychicznym znęcaniu się na córką O. W. i byłym mężem S. W. w okresie od 05 stycznia 2018r. do lutego 2018r. oraz w okresie od 26 marca 2018r. do 17 listopada 2018r., we wspólnie zajmowanym mieszkaniu na ul. (...) w S., poprzez wszczynanie awantur, wyzywanie pokrzywdzonych słowami wulgarnymi i obelżywymi, prezentowanie obraźliwych gestów, plucie, wyganianie z mieszkania, hałasowanie i zakłócanie spoczynku nocnego, a także na fizycznym znęcaniu się nad pokrzywdzoną poprzez uderzanie otwartą dłonią w twarz i głowę, kopanie po nogach, popychanie, szarpanie za odzież wierzchnią, obejmowanie rękoma za szyję i duszenie. Opisane zachowanie oskarżonej znajduje bowiem odzwierciedlenie nie tylko w relacji samych pokrzywdzonych (vide zeznania S. W. na k. 3 – 4 i k. 51 – 52, O. W. na k. 47 – 48), lecz także w wypowiedziach podejmujących czynności służbowe w miejscu zamieszkania stron funkcjonariuszy Policji J. H. (vide k. 56 – 57), M. O. (vide k. 54) i A. G. (vide k. 68) oraz kuratora sądowego S. Ł. (vide k. 113), a nadto w dokumentacji procedury Niebieskiej Karty (vide k. 8 – 37), rejestru interwencji (vide k. 58), kserokopii akt dozoru po wydaniu wyroku w sprawie II K 227/16 (vide k. 64 i k. 91 – 97). Powyższe postępowanie T. W. (2) wobec wspólnie z nią zamieszkujących osób najbliższych, powtarzalne w okresie kilku miesięcy, wyczerpują znamiona czynu stypizowanego w art. 207 § 1 kk.

Dodać należy, iż sama oskarżona częściowo przyznała własne sprawstwo i złożyła wniosek w trybie art. 387 kpk (vide k. 172 – 172v) o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzania postępowania dowodowego i wymierzenie jej kary 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz orzeczenie środka zabezpieczającego w postaci terapii uzależnień w związku z uzależnieniem od alkoholu, stwierdzonym w opinii biegłych (vide opinia na k. 70 – 72).

Mając na uwadze okoliczność, iż wnioskowi powyższemu złożonemu przez oskarżoną przed zakończeniem pierwszych wyjaśnień na rozprawie głównej, popartemu przez jego obrońcę, nie sprzeciwili się obecny na rozprawie prokurator, pokrzywdzony S. W. i kurator małoletniej O. W., a także uwzględniając fakt, że w świetle powyższych dowodów, wina oskarżonego i okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości, sąd uwzględnił powyższy wniosek, zgodnie z art. 387 § 2 kpk. W ocenie sądu, obecna postawa oskarżonej, wyrażona w woli poniesienia konsekwencji swych zachowań i poddania się leczeniu odwykowemu, powoduje, że uzasadnione jest przekonanie, że cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nie przeprowadzania rozprawy w całości.

Orzekając karę pozbawienia wolności, za okoliczność obciążającą dopuszczenie się przez T. W. (2) po raz kolejny przestępstwa przeciwko tym samym pokrzywdzonym, w tym małoletniej córce, pomimo uprzedniego skazania w sprawie II K 227/16 i zastosowania instrumentu probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kary, uwzględniono zarazem aktualną postawę oskarżonej, świadomość uzależnienia i wolę podjęcia terapii, nie bez znaczenia pozostaje przy tym relatywnie krótkotrwały, kilkumiesięczny okres dopuszczania się przez wymienioną przypisanych jej zachowań.

W ocenie Sądu, wymierzona oskarżonej kara, pozostając w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, nie nosząc cech rażącej surowości, spełnia zarazem cele w zakresie prewencji indywidualnej, powstrzymując T. W. (2) przed podobnymi zachowaniami w przyszłości, a także kształtuje społeczną świadomość prawną, przeciwdziałając poczuciu bezkarności sprawców przemocy wobec osób najbliższych.

Sąd orzekł wobec oskarżonej środek zabezpieczający w postaci terapii uzależnień, kierując się wskazaniami zawartymi w opinii sądowo – psychiatryczno – psychologicznej. Jak wynika z opinii biegłych psychiatrów i psychologa, z uwagi na stwierdzone u T. W. (2) uzależnienie od alkoholu i popełnienie niniejszego czynu w związku z nim, konieczne jest zastosowanie wobec niej ambulatoryjnej terapii uzależnień, aby zapobiec ponownemu popełnieniu przez nią czynu zabronionego, w tym czynów podobnego rodzaju. Oskarżona na taką terapię wyraziła zgodę, wnosząc o orzeczenie powyższego środka zabezpieczającego.

Orzeczenie powyższego środka zabezpieczającego jest wszakże niedopuszczalne w trybie art. 387 kpk i wyrok w tym zakresie wymaga korekty.

Oskarżona jest obecnie pozbawiona wolności w związku z odbywaniem kary w innej sprawie, jej sytuacja finansowa nie pozwala na poniesienie kosztów sądowych, od których została zwolniona w całości, zgodnie z art. 624 § 1 kpk.

O wynagrodzeniu obrońcy oskarżonej z urzędu oraz kuratora małoletniej pokrzywdzonej orzeczono na podstawie stawek określonych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016r., uwzględniając nakład ich pracy.